Visitas

martes, 6 de enero de 2015

IMPORTANT!

A partir d'ara escriuré en aquest altre blog: unaentretantes.blogspot.com

Moltes gràcies per llegir aquest, ens veiem a Unaentretantes ;)

____________________________________________________________________________


A partir de ahora escribiré en este otro blog: unaentretantes.blogspot.com

Muchas gracias por leer este, nos vemos en Unaentretantes ;)




martes, 30 de diciembre de 2014

sola

Mi hermana hoy me ha preguntado por qué vienen siempre los mismos amigos a casa y por qué antes no me traía a nadie.
"Nunca he tenido amigos" eso he tenido que contestar. Esa es la verdad. Si miro un par de años atrás no existen recuerdos, no existe nada. No tengo fotos para enseñar, no tengo anécdotas que contar, no tengo nada.
Todo el mundo lo ha pasado mejor o peor, ha tenido mejores o peores amigos. Yo simplemente no he tenido nada.

Losé, es el pasado. Pero sigue doliendo. El único recuerdo de esos años son los fines de semana llorando en mi habitación porque nadie reconocía mi existencia, porque no le importaba a nadie. Y aunque todo eso haya cambiado ahora, sigo teniendo miedo. Miedo a perderlo todo, miedo a volver a estar como antes, miedo a volver a estar sola, completamente SOLA.

Alice.

jueves, 25 de diciembre de 2014

Avui toca somniar amb tu.

Avui tocar somniar amb tu. Avui toca somniar que encara estic allà, al teu costat, abraçada a tu. Els teus braços m'envolten dolçament, em protegeixen i em donen escalfor. Em deixo portar per el ritme de la teva respiració i el bateg del teu cor que, com si fossin una de les cançons que em cantava la mare abans d'anar a dormir, em van tranquilitzant fins quedar-me adormida al teu costat.

Avui toca somniar tranquila. Avui toca somniar que puc córrer i córrer sense parar. Avui toca somniar que sóc lliure. Avui toca somniar amb tu.


Però, un cop més, tot és només això, un somni.



Alice.

jueves, 18 de diciembre de 2014

"Es imposible"

"Es imposible", "Abre los ojos, acéptalo, no puede ser", "Solo vas a hacerte daño", "Es inútil intentarlo", "Él no puede fijarse en ti", "No le gustas", "Nunca va a ser tuyo", "Por más que quieras, no puedes", "No puedes conseguirlo", "Deja de intentarlo, no sirve de nada". 


¿Cuántas veces nos han dicho estas palabras? ¿Cuántas veces hemos tenido que aguantar que nos destrozaran los sueños con unas simples palabras? "Es imposible". Y? Ahí se acaba? 

Hace unos meses yo misma habría dicho que sí, que ahí se acaba. Que hay cosas que son y serán imposibles, por más daño que eso haga. 
Sí, he dicho hace unos meses. Ahora todo es diferente. Ahora mi imposible, aquél deseo del que todo el mundo se reía, aquél sueño por el que nadie apostaba, mi imposible, ahora se ha hecho realidad. 

Es verdad, los imposibles existen, pero solo en nuestras mentes. Somos nosotros mismos los que nos los creamos. Por eso hoy te pido que no te rindas, que sigas adelante. Que luches sin tener en cuenta lo que los demás piense. Los imposibles pueden convertirse en posibles cuando menos te lo esperes. 






Alice.

UN SUAVE SUSURRO

Un sueño, de esos calificados como imposibles, se hizo realidad aquel día. Mientras sus brazos me protegian y notaba su respiración en mi cuello, un suave susurro se escapó de entre sus labios: "A partir de hoy ya puedes contar".




Alice.

martes, 16 de diciembre de 2014

Un beso tuyo.

Un beso de despedida, un beso suave, dulce. Un beso de esos que dejarían a cualquiera con ganas de más. Un beso que te hace creer en la magia. Un beso que te demuestra que los sueños pueden hacerse realidad. Un beso que nunca podré olvidar.
En definitiva, un beso tuyo.

Alice.
-Te quiero.
-Y yo.

I tot es resumeix en aquestes quatre paraules. 



Alice.